De laatste weken is het traditie geworden om in het weekend een lange wandeling in de nabije omgeving te maken, een zogenaamd ommetje. Normaal doe ik dat met een vriendin, maar door omstandigheden zet ik vandaag de traditie alleen voort. Ik neem de koffietent John & June’s op de Kerkhoflaan in Den Haag als eerste bestemming en zie vandaar wel waar de wandeling verder naartoe beweegt. En dan verandert deze wandeling op Moederdag plotseling in een speurtocht naar een stukje van het verleden van mijn moeder.
In een eerder blog schreef ik over turkoois en hoe deze kleur mij meer vertrouwen gaf in mijn eigen intuïtie en me meer bewust maakte van synchroniciteit. Zo voelde ik toen heel sterk, destijds op Bali, dat het verhaal van mijn Indische familie geschreven moest worden. Vlak daarna ontmoette ik in dat verhaal Katinka die me vertelde over de schrijfcursussen van Vilan de Loo. Een dame die Indische Nederlanders begeleidt bij het schrijven van hun levensverhalen. Bij terugkomst uit Bali in 2019 gaf ik me direct op voor haar webinar, maar ik vertelde er niet bij dat ik mijn moeder ook had opgegeven. Niet ik, maar mijn moeder is vervolgens de cursus gaan volgen bij Vilan. Ze raakte enorm geïnspireerd door de cursus en is verder gegaan met haar levensverhaal en schrijft er nog steeds vrolijk op los.
Inspiratie
Dat schrijven gaat alleen net als bij mij ook bij mijn moeder niet zonder ups and downs. Regelmatig moet ik mezelf inspireren en een paar weken geleden, besloot ik mijn moeder weer mee te nemen. Mijn oog was namelijk gevallen op de online cursus van Jantien van Driel ‘Met Inkt & Ziel’. Elke week een opdracht waarin tekenen gecombineerd werd met schrijven. We begonnen met het tekenen van onze kinderkamer of een plek waar je graag speelde als kind. Het is bijzonder hoe via het tekenen allerlei details naar boven kwamen uit mijn kindertijd. Dingen die ik graag deed, dromen die ik had en mijn favoriete speelgoed. In die tijd speelde ik graag met poppen en barbies, ik hield er ook van om kleertjes voor ze te ontwerpen en ik droomde dat ik een balletdanseres was en samen met mijn droomprins kon vliegen naar elke plek op de wereld.
Goede herinneringen
Mijn moeder had geen eigen kamer. Zij en haar broer en zusters sliepen allemaal in dezelfde kamer op een matje op de grond. Voor haar geen probleem, hoe dan ook heeft ze goede herinneringen aan die tijd en de plek waar zij graag speelde op dat plein onder die grote boom ergens op Java. Ze ziet het weer levendig voor zich en er komen allemaal mooie herinneringen boven uit haar vroege jeugd en zo heeft ze weer inspiratie voor haar levensverhaal. Telkens als ze mijn verhalen leest, krijgt ze zelf ook weer zin om te schrijven en wordt ze blij en vrolijk van de herinneringen die boven drijven aan haar leven in de tropen. En daar word ik dan weer blij van. Mijn moeder is mijn grootste fan, denk ik en dat inspireert mij dan weer om te blijven schrijven. En ook om een beetje mee te graven in die geschiedenis.
Plein 1813
Zo beland ik vandaag tijdens mijn weekend wandeling op Plein 1813 en komt deze Moederdag in het teken te staan van de speurtocht naar het verleden van mijn moeder. Mijn moeder at daar in haar jonge jaren namelijk altijd haar broodje in de lunch pauze, zo had ze mij wel eens verteld. In die tijd werkte ze namelijk bij Slavenburg’s bank op de Parkstraat. Ik stuur haar een foto van het plein met het standbeeld en vraag of ze het huisnummer nog weet van de bank. Het lijkt me wel leuk om een foto te maken van het gebouw waar de bank vroeger was gevestigd. Wellicht levert het inspiratie op voor een hoofdstuk in mijn moeders levensverhaal. Het huisnummer weet ze niet meer, maar wel dat het tegenover automobiel zaak Hart Nibbrig & Greeve lag. Aanvankelijk verkocht het bedrijf alleen auto’s en later gingen zij ook de beroemde Berini produceren. Eerder op mijn wandelroute bij mijn koffie stop stond er overigens een perfect exemplaar van dit nu antieke brommertje ergens te pronken.
Verder speuren
Het huisnummer van Hart Nibbrig & Greeve vind ik via het Google orakel als ik thuis ben. Het voormalige pand van Slavenburg’s bank heb ik nog niet gevonden. Een goede reden dus om tijdens een volgende wandeling verder te speuren op de Parkstraat en dan hopelijk wel thuis te komen met een foto van mijn moeders vroegere werkgever.
Ervaar wat kleur voor jou kan betekenen
Wil jij nou ook ervaren wat kleur voor je kan betekenen? Stuur me dan even een bericht en dan maken we een afspraak voor een sessie.
Tip: maak eens een tekening van een plek waar je graag tijd doorbracht. Teken zo veel mogelijk details. Schrijf daarna op wat er allemaal bij je naar boven komt. Welke dingen zijn er uit je leven verdwenen en wil je graag weer een plek geven?